بازگشت
هنر مصر باستان
ارسالي خديجه سپهر ارسالي خديجه سپهر


مصریان دوران باستان میراث گرنبهایی‌از خود به جا نهاده اند که فصل مهمی‌از تاریخ هنر را به خود اختصاص داده است.مقدمات شکل گیری این هنر از هزاره چهارم قبل از میلاد آغاز شد اما پیدایش ویژگی‌های آن مقارن با اتحاد مصر علیا و سفلی‌بود. (حدود 3000 ق.م)ویژگیهای مزبور با اندکی‌تغییرات تا استیلای اسکندر مقدونی‌پایدار ماند.هنر مصر باستان را به لحاظ تاریخی‌و در ارتباط با دودمانهای حاکم بر مصر به دوره های مختلف تقسیم می‌شود:سلسله های اولیه (2686-3100 ق م)؛ پادشاهی‌کهن (2686-2181 ق م)؛ دوره بینابینی‌اول؛ پادشاهی‌میانه (2040-1786 ق م)؛ دوره بینابینی‌دوم؛ پادشاهی‌جد ید (1567-1085 ق م)؛ واپسین دوره (1085-332 ق م). در این مدت جمعا 30 سلسله بر مصر حکومت کردندمصریان وجه خاصی‌برای هنر نداشتند و هنرمند هم نه یک فرد خلق و مستقل بلکه صنعتگریکار آزموده بود که لزوما باید با یک گروه کار میکرد.


آنان جادو را به عنوان نیرویی‌بنیادی می‌انگاشتند و بر همین اساس معتقد بودند که اگر چیزی درست ساخته شود میتواند با طی‌تشریفاتی‌خاص پا به عرصه حیات بنهد.

تمام تلاش آنها در هنر هم برای رسیدن به همین هدف بود.آنان با ساختن ها یا تصویری از فرعون، قالبی‌برای سکونت ((کا))، یا روح او در دنیای پس از مرگ تدارک میدیدند و با تجسم مناسک مذهبی‌، آرامش خدایان را تامین میکردند. و حتی‌با ثبت رویداد های تاریخی‌، استمررقدرت فرعون و عظمت مصر را منظور می داشتند.

به همین دلیل آنها از باز نمایی‌موضوعات ناخوشایند دوری می جستند و فقط جلوه های آرمانی‌و مطلوب زندگی‌را در آثارشان منعکس می‌کردند. هنرمند مصری سعی‌میکرد که همواره حقیقتی‌عینی‌و عقلانی‌و مستقل از زمان و مکان را بیان کند .

او اشیا را نه بر اساس دریافتهای بسری متغیر و اتفاقی‌که بر آن صورتی‌که واقعی‌و ثابت فرض می‌شد، مجسم می کرد. صفات اساسی‌و کیفیتهای انتزاعی‌را به صورت نمادین نشان می داد. (مثلا درجه اهمیت بر حسب اندازه، برای زنده نمایی‌از پیکرها از رنگهای قرار دادی و برای تزییه نکات مبهم از خط هیروگلیف بهره می برد(.

هنرمند مصری غالبا خطهای مستقیم و شکلهای یکپارچه به کار می‌برد که برای او جنبه کاملا عملی‌داشت، تا ذوق هنری.محافظه کاری طبیعی‌مصریان و محدودیت های رویکرد جادویی‌مانع نو آوری هنری می‌شد، از این رو آثار عصر فراعنه، به هر دوره ای که باشد، شبیه به هم به نظر می‌رسد.در نقاشی‌و مجسمه های مصری، افراد مهم باوقار و آرام هستند، اما افراد فرودست، پرتحرک و سرزنده به نظر می‌رساند.هنر مصری پیری و ضعف را نشان نمیدهد؛ از این رو مردان همیشه پر قدرت و با نیرو و اطمینان و زنان با شادابی‌و لطافت جوانی‌نشان داده می شوند.
September 24th, 2004


  برداشت و بازنویسی درونمایه این تارنما در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید.
 
بازگشت
علمي و معلوماتي